Enkele posts geleden schreef ik over hoe iemand het voorwiel van mijn eigen fiets plat had gereden, en natuurlijk geen bericht achterliet. Dat was wel vervelend en tijdverspillend, maar gelukkig voor de fietsenmaker zelf kost het weinig geld.

Na enkele dagen wachten om een nieuwe velg (Rigida ZAC21) van onze leverancier te ontvangen moest ik mijn fiets of ten minst voorwiel naar de werkplaats aan de andere kant van de stad krijgen. Mijn ervaring als wielrenner en voornamelijk de mountainbike periode is altijd handig in zulke gevallen: Met een vaste paal of boom kan ik zelfs heel erg kromme wielen snel fatsoenlijk recht maken… ten minst recht genoeg om door het frame of voorvork te krijgen draaien.

Dat lukt wel maar dan moest ik nog de doorgesneden binnenband vervangen. Ik had geen binnenband thuis dus moest ik, de fietsenmaker naar een andere fietsenmaker gaan. Niet een probleem: Er zijn vijf fietswinkels binnen een paar honderd meter van mijn huis. Eerst stak ik de straat over om naar A & M Rijwielwielhandel (DeClercstraat 28) te gaan.

De fietsenmaker bij A & M vroeg een beetje grof wat ik wilde. “Een binnenband, gewoon 28″, 622-37mm AUB”. Hij deed alsof dat moeilijk was en daar begon het leuk te worden. “Hmmmm… Vóór- of achterband moet het zijn?” Nou, we praten niet over bijzondere racefietsen of mountainbikes hier. In mijn 28 jaar ervaring als fietsenmaker en fiets fabrikant heb ik nooit eerder van vóór- of achterbinnenbanden gehoord. Het leek ook niet grappig bedoeld te zijn.

Waar wilde hij gaan met die vraag? Is dat iets om te zien even hoe dom en onervarend deze engelstalige vent is, of toch wel een geintje? Ik speel mee. “O, maakt dat een verschil?” “Jazeker meneer.” “Okee, voorwiel dan.”

De fietsenmaker haalt dan een generic binnenband (zonder doos of merknaam dus) uit een doos. Een fietsenmaker die redelijk volume in reparatie doet koopt binnenbanden in zo’n “grootverpakking” en ze kosten minder dan een euro per stuk. Er zijn toch veel andere kosten verbonden dus hanteert een typische fietswinkel ergens om vier euro voor zo’n binnenband. “Dat is zeven euro.” zegt hij.

Okee, nog iets nieuws voor mij: zeven euro voor een generic binnenband. Dat is bijna twee keer zoveel als we hanteren. Ik herinner me niet precies hoe ik reageerde, maar ik was zeker wel verbaasd. Iets zoals “Neem me niet kwalijk maar dat lijkt me een hoge prijs voor een binnenband.” “Deze zijn geen goedkope binnenbanden hoor” was zijn antwoord… maar dat zijn ze wel.

Even verder naar Freewheel Fietsenmakerij, pas verhuisd naar de Bilderdijkstraat… De vrouwelijke fietsenmaker vroeg en ontving vier euro voor dezelfde binnenband. Ik vertelde haar snel mijn verhaal over haar collegas om de hoek en haar reactie was simpel en vriendelijk: “Zeven euro voor een binnenband is heel vreemd. Met vier euro verdienen we prima.”

This entry was posted on Saturday, September 22nd, 2007 at 17:00 and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.